ارائه الگوی بومی سنجش اثربخشی در سازمان ها و نهادهای فرهنگی

مقدمه و هدف پژوهش: در جهان رقابتی امروز که اثربخشی در همه زمینه ها افزایش یافته است، تنها سازمان هایی می توانند در این دنیای پرتلاطم باقی بمانند که به بهترین وجه از منابع خود استفاده نموده و بیشترین کارایی و اثربخشی را داشته باشند. اهمیت و جایگاه این مقوله در فرایند توسعه و پیشرفت سازمان ها، تا بدانجاست که هم اکنون به عنوان مسئله ای مهم در حوزه مدیریت در سطح سازمان ها به ویژه سازمان ها و نهادهای فرهنگی، مطرح می گردد. کوشش اساسی در این پژوهش طراحی الگوی بومی جهت سنجش اثربخشی در سازمان ها و نهادهای فرهنگی می باشد. روش پژوهش: با استفاده از نظریات و دیدگاه های صاحب نظران در خصوص ابعاد، مؤلفه ها و شاخص های مؤثر در اثربخشی با رویکرد فرهنگی تعیین و سپس با مراجعه به خبرگان (اساتید حوزه های مدیریت و مدیریت فرهنگی) میزان اهمیت هر یک از آنها مشخص و با استفاده از نرم افزارهای matlab و excel و روش های آماری همچون محاسبه میانگین هندسی و حسابی نهایتاً مدل مزبور طراحی شده است. یافته ها و نتیجه گیری: با تعیین وضعیت موجود و ارزیابی اثربخشی از دیدگاه مدیران سازمان مورد مطالعه میزان انحرافات وضع موجود در هر یک از مؤلفه های موثر بر سنجش اثربخشی با وضع مطلوب، تعیین و متناسب با موقعیت سازمان مزبور در پرداختن به هر یک از مؤلفه ها، استراتژی های پیشنهادی ارائه گردیده است.